que bonito todo

Que bonito todo, eso din...Se ben xa facia tempo que non entraba aqui. O certo é que non habia moito que contar, non andaba en bici e todo o que me propoñia me salia ao reves. Pero bueno segundo dicen de todo se levanta cabeza, pero cando algo parece que non pode ir peor, pois si que pode ir. Se ben as desgracias non veñen solas, de esto se eres unha persona medianamente intelixente aprenderas dos teus erros e ves que todo o que che pasa, pasache por algo; se non andara como un polo son cabeza co coche, non teria un accidente que casi me quita a vida e que me deixou unha marca de por vida, non fisica, senon psicoloxica, quizais sexa ainda moi novo para levar unha carga de conciencia tan grande.

Creiame Superman pero batin cunha parede moi dura, pero supenme refacer. Din que a vida faite cambiar, maduras dunha forma ou outra. Pero bueno xa cambiei a miña forma de ser e de pensar, non se pode vivir nunha nuve infinitamente, nin facer o "idiota" sempre ainda que no teu punto de vista non o fagas con maldade.

Asi e todo quero centrarme no meu amado deporte, amante de coitelo en man, que me acoitelas cando podes...Este ano acaba en nada, balance? Para olvidar pero no! Desto aprendese, este ano que entrar non me vou a poñer a decir q vou facer tal e cual, senon que vou vivir o dia a dia. Para empezar quero intentar volver a andar en bici, pero teño o medo de facerme daño xa que a miña perna esquerda ainda se me resinte as veces pero bueno, pouco a pouco. E asi ir collendo forma, pouco a pouco con boa letra. Asi e todo algo xa estou a facer, fago pesas varios dias a semana con bastante constancia ainda que entre examenes e clases as aparto un pouco, pero bueno venme ben que tiñas os brazos moi delgados. Agora si estou esperando xa pola roupa nova dos OEA e ademais merqueime unhas Oakley guapas para andar na bici, e penso en ir a por un casco Catlike cas cores do club!E bueno aver si podo actualizar esto un pouco mais amenudo porque o teño abandonado de todo!!!

Un saludo a todos! E gracias a xente que me apoiou sempre!

ROI

....balas de fogueo

Despois de meses sen escribir da miña vida...volvo as andadas aqui no Blog!
Bueno pois resumindo pouco, despois do de patorras e tal e cual, caida grave e semirecuperacion chega a I Marcha Btt OEA e dudo do meu potencial, tonteria, estaba mellor do que pensaba xa que acabei como novo e marqueime unha gran subida!E que dicir da marcha, senon outra cousa que IMPRESIONANTE!E bueno o tempo pasa e mais entrenos cada dia intento facelos mais duros, mais km subidas pensando xa no temido e esperado Soplado, perdo un par de kilos, todo normal 67 kilos 4 por debaixo do normal nun ciclista da miña estatura pero ben, e derrepente certo dia pola mañan me despertan e ofrecenme traballo...que esta primeiro bici ou cartos?a segunda obviamente e con un horario de merda se me joden os entreno sa falta de nada para o soplao!Certo dia indo buscar a bici de monte para prepararme o domingo antes do soplao, atopome a parella do TEAM, Oscar e Jory e convenceronme para ir con eles a facer os 3 picos, e sentime super comodo e ben e dando algo de guerra hehehe!que gran mañan esa si señor!E chega o dia D, camiño de Cantabria para a miña 1ª Grand Boucle, e entre risas e tal pasa a tarde e chega a noite...nervios que se calmana con chamadiñas as tantas a certa persoa importante o cal calma, pero minutos despois as dubidas medraban e o non vou poder ocupaba toda a miña cabeza, e claro un ataque de ansiedad e o mais normal nestos casos e asi foi. Mañan do dia D e rumindo, calor, calor, calor, subida, subida, subida e chegou un momento antes de empezar o Moral no cal me sinto raro, as pernas non me doen nin nada e estou perfecto, pero non teño forzas. Abituallamiento comer comoa un tolo e a subir, pero veñome abaixo...e claro sigo o consello de Fer (Nunca che estarei o suficientemente agradecido polo que fas por min) e abandono no km 80 ou asi xa vedes lectores que noxo de ciclista. Pero nada con ganas de volver moito mais preparado e con mais cabeza que é o que me fallou sempre. E nada semana de descanso e o domingo seguinte, subida as Paxareiras baixo a choiva suave e neboa, e vexome ben e subo como se me ardera o cu pero dosificando que ai que chegar a casa e con intencion de calar aos que decian que oxe non taba fernando nin carmen para levarme de volta jejejje, chego 3º e a moita honra!Si señor un bo dia que me fixo esquecer o mal dia do Soplao pero a espiña está aí ainda oxe,e tal.
E bueno dende aquela volta a non entrenos e mais fallos de olla, e animome a volver a IV EDR e tamen moi ben ainda que ao final por ratos sufrin un pouco (baixa forma), e fai un domngo con Oscarito na bici de carretera super pajaron, ainda que eso parecia mais unha aguia real! pero bueno este domingo é a crono escalada e coñecendome sei que podo facer un 5º posto xa que teño cualidades que de explotar, algun dia faran de min un bo ciclista e quizais mellor persoa do que son!


Un saudo meus lectores!!!!!!

E gracias Fer e Carmen no Soplao e a todos os OEA´S polo animos!

"O Patorras"

Si o patorras agora seica teño as mellores patas do mundo jejeje piropo de Adrian.
Bueno despois da caida volvin as andadas o pasodo domingo con algo de dolor nun hombro pero non era momento de chorar nada. Fixemos tramos da ruta e teño que decir que hai que ir suaviño sen facer o quinqui nin o parvo porque se pode pagar moi caro!E como non probei o chan e nunha caida fixenme daño nun golpe que tiña na rodilla e despois dabame algo a lata asique en urdilde din a volta para non arriscar xa que agora teño medo de lesionarme, xa me jodeu bastante estar parado case duas semanas. Lunes non puiden sair xa que tiña roda de adiante feita un cristo asique subida a Velocipedo a por unha cuberta nova. Martes saida que en principio ia ser suave pero me fun animando xa que tiña o vento a favor subindo de Padrón asique forzar para ir en 40s e asi emociando fun ata bertamirans e paradita a saludar a unha amiga e cara Os Anxeles a deixar un paquete pero o paquete quixo ir a Liñares asique ata Liñares. Despois sibda a Santiago moi forte e con moi boas sensacions como nunca diria eu!Asique cheguei a casa concase 60 km.!!!Pero o mellor quedou para mercores! Saida con Adrian o meu amigo co Cambre e con moi boas sensacions subindo como un toluño cara Rianxo e con moi boas sensacions e entre piropos de "vaia patorras" e "que ben subes cabrón" ainda que paguei o esforzo despois mais avanzado o dia alo polo km 60 que ian xustas as forzas pero sfrindo superei todo ata balcaide onde rompin un radio da roda de atras....tamen todo me pasa a min. Pero grazas ao tito Oscar e laura que me remolcou a casa e a meu padriño que ma arranxou onte xa podo volver a disfrutar da bici nesta semana con este clima tan agradable! Esperando que a proxima saida de OEA deste domingo sexa pola estrada despidome dicindo solo que me atopo moi ben e que vou seguir mellorando por min....


PS

...algun dia tenia que ser

Luns pola tarde, 4:30, salgo da casa ao encontro con Adrian para ir enternar e subir un porto asi chulo. Imos en direccion Vilagarcia pero collemos un desvio para subir dito porto o cal me dixo que subira suave porque era moi duro. Pero eu como son un OEA non me debe asustar nada e encarei o porto tan ben que lle gañei a un tio que compite e que adestra mais ca min!!!estaba pletorico e despois da norabaoa baixamos por Carracedo e pumba!Caida a mais de 50 km/h....ao principio estaba mareado e tiña moito dolor e sangue. Adri levoume a sua casa e ali me curou sua nai pero tiña que ir ao hospital, levoume miña nai e ao final solo teño golpes, e doeme a rodilla dereita, a cadera e a espalda e os hombros e estou escarallado de todo pero polo resto moi ben sen fracturas nin nada. Gracias Adrian a ti e tua nai, e sobre todo a ti mama por aguatarme nestes momentos duros. Agora a deixar a bici por unhas semanas, curarme e volver a entrenar!

Saudos PS

...estoy estoy!

bueno como nunca me uelo fiar do tempo salin con Kiko en estrada o venres e claro, se meteo galicia da choiva e que vai chover de carallo! E así foi xa que aparte da choiva ia un vento en contra de carallo asique, un cafe con Oscarito e Jorge ao cal se uniron Fer e Angel e pateada para a casa que chovia moito, asique 30 km. frios e pasados por auga. E despois dun sabado moi relaxado e de patear 7 km. santiago arriba e abaixo dispoñome o domingo a sair en estrada (facendo caso ao tempo). Saimos kiko mais eu do milladoiro e pronto estabamos en Bertamirans. Saimos puntuais as 9:05 da mañan camiño de padron onde na picaraña recollimos uns Botafumeiros. Subimos pola olta do Tour onde fun no grupo de cabeza ata os km finais onde me deixei caer sabendo que oxe ia ser un dia longo e que os esforzos ao principio paganse (ciclismo intelixente: Empesar como un vello para acabar como un rapas!Por: Alfonso Montero) e camiño de Cuntis a todo meter tirando forte rodando a 50 e tal. Chegada a Caldas e subidita ata chegar a Vilagarcia onde fixen un adiantamento perigoso a Carlos (perdoa tio) non foi aposta non sei porque o fixen, da igual que non pasou nada. Despois kiko que ia medio mamadiño queria tirar xa para a casa e eu fun con el. E que ben fixen xa que soplaba moito vento en contra e asi facendo de gregario ata o milladoiro coa compaña do marido dunha prima de Carlos ata padron, e despois xa solos ata a casiña onde kiko xa case parecia un cadaver e onde eu acabei bastante ben o cal me sorprendeu xa que pensaba que me ia quedar sobre todo polo esforzo de tirar todo o tempo dende vilagarcia pero bueno un dia moi bo! e agardando que os outros OEAs chegaran ben!

Saudos PS

buuueno se intenta

Despois do mal dia que tiben o domingo (sobre a bici eh!) decidin sair en plan relax cun amigo a facer uns poucos kms....pero parece que eu xa non entendo de relax xa que o que eu pensaba de facer sobre 30 ou 40 km asi para descargar atopome con que case fago 70 por quentarme eu soliño meea culpa. Pero a tarde foi moi boa cunha temperatura super agradable e coa boa compaña de Adrian, e no kilometro 20 saludo a Dabiz (con que xente entrenas cabrón asi estas!!!). E ben unhas horiñas asi rodando suabe pero ao final eu quenteime e subin santiago baixei volvin a subir para facer mais km...total martes merecido descanso e mercores sorpresa! Mentres falo con Oscarito sobre o tempo tito Fer dime de salir as 13:00 para subir lampai....non o pensei SI!E ala vamos tito Fer mais eu a subir Lampai. Moito vento de cara ata a subida que a min fixoseme "corta" esperabama mais longa ainda que ao ritmo "flojito" de Fer fixoseme dura e tiben que sufrir un pouco ainda asi solo perdimos segun Fer 1:28 bah mellorable pero eu mais feliz ca unha castaña!logo series que eu non daba seguido jejeje se mejorara eso. Oxe se chove pola tarde creo que farei rodillo asi como unha hora e a ver se os OEAs saen o venres con prevision de choiva!!

Sen mais un saudo PS e que conste que actualizo porque oscarito se enfada se non o fago jeje

...cuerpo y figura

Bueno despois de ter esto un pouco abandonado volvo as andadas! Bien dende un par de semanas antes do meu viaxiño a Suiza casi nin entrenara (nada de nada) e volvo coa vista posta en que o tempo pasa moi rapido e a miña forma fisica se estancara ou retrocedera e a I marcha OEA esta a volta da esquina e o que mais medo teño: os 10.000 do Soplao tamen e agora si teño a duda de se chegarei ou non. Pero bueno e a todo esto se suman problemas e tal asi que decido apartarme uns dias de todo e ir para a "aldea". Ali empezo a entrenar de novo, que si 60 que si 70 km. total que certo sabado decido ir cuns OEAs polo monte....e carallo tirando forte ata a Muralla a onde eu nunca din chegado nin estando en forma e conseguin chegar ben, logo de volta deixeinos ir en urdilde e eu para a casa xa que estaba algo chungo dun golpe na rodilla. Domingo 7 de marzo un dia moi gris con algo de chuvia e camiña das Paxareiras onde fago ben 1 km. e jodome para chegar arriba e derrumbome, e se non e polo meu terceiro tio Fer non chegaba arriba e menos a casa, e entre consellos e contos de viaxes e do Tour vou tirando pero os ultimos 5 km. acabo fundido casi de todo e ai xa volvin necesitar axuda....asique 110 km moi agridulces mais amargos ca doces. Despois descanso dia si dia no porq o dolor de pernas e espaldda por traballar no agro era jodido de levar pero facia dias de 65, 67 km e tal que non estaba mal. E bueno o sabado falleille a Fer pero eq non lin o teu mensaxe Fer!!!!tes que perdoar meu. E bueno xa para acabar este domingo desastre no Criterium xa que abandonei por fatiga respiratoria....excusa mala pero non me entraba o aire.

Asi e todo vou mellorando e sintome moito mais comodo en carretera ca antes en cuestion de unhas semanas pero non paso esa sensacion para montaña na que cada dia vou a peor, pero todo se pode mellorar

saudos PS

....y empieza lo bueno!

Se antes pecaba de soberbia e de non regularidade, agora as tornas cambian e parece que me estou volvendo mais regular en canto a ciclismo se trata e non son tan "cantamañanas".

Ahora ben recapitulo toda a semana. O martes entrenamiento de desoxidacion de pernas baixo a chuvia, e como o mercores estaban as zapas empapadas asi que...estatica que toca!Logo paliza o xoves, un dia con pinta de querer chover peeeeeero non choveu!!!gracias a dios, e claro eso impulsate a machacarte asi que decidin facer a volta do tour e claro se segues os consellos dos mais sabios da materia "de menos a mais" parece que todo mellora asique logo de unha larga subida pero moi rapida afronto a carrretera de Carcacia ai xa mais forte e camiño de casa subir desde Padron e chegar a casa con uns bonitos 70 km e moito dolor de patas. E claro algo me ten que pasar a min e non puiden sair nin venres nin sabado (Obligación). Pero si o domingo para que Juan me siga asombrando! despois de despedirme do meu tiastro Fer e de Carlos e Pato que se ian por carretera nos fumos ao pedroso...e que dia!!!despois dun ataque do abuelo, outro de Dabiz ao cal respondin colocandome terceiro pero problemas mecanicos impedironme seguir e despois xa estaba moi axfisiado pero ainda asi seguin tirando forte ata arriba.Total ben para a forma na que me atopo

Asique oxe disposto a pasear a flaca para que non se enfade, baixo Cacheiras e volta a miña ruta favorita carretera de Carcacia!chegada rapida a Padron e chamada ao padriño para poder arranxar a bici...vale vale 30 min e xa estou.....o carallo facia moito venton en contra e quixen atallar por augasantas....ERROR!!!!despois de facer pipi dinme de conta que a carretera non era a mesma xa que habia unha subida de carallo tan larga e dura, durisima que pensei que estaba chegando a Luna e cando me atopo en sitio coñecido...estaba a 24 km de Santiago...pedal!!!!como un tolo, como se acavase o mundo tiña que chegar a Cobas moi rapido en nada xa estaba n carretera de Noia solo baixar e moi forte ata Bertamirans onde me crucei co Padriño "Deixa a tua bici e colle a miña que se esta a oxidar" e asi foi e cheguei a casa famelico e cansado pero cheguei con cerca de 80 kilometros...casi nada

Creo que vou por bo camiño!Sen mais

PS

Ante as adversidades, peito!

Pois si oxe comecei a prepararme e sain a eso das 10 menos viste da miña casiña, o certo e que o ceo estaba bastante anubrado e parecia que queria chover e asi foi, aos 5 kilometros comezou o aguacero e moito vento en contra e asi ata chegar a Carcacia onde me parou de chover. O certo q que quedei algo parvo ao ver con que velocidade se movian piñons mentres subia con as coronas do medioEsa foi a miña primeira sorpresa que non dudaria moito xa que os % me facian axfixiar o cal era de esperar. Despois camiño dos Anxeles comezou a chuviscar pero nada como o calor de tua avoa como para secarte. Despois da parada obligatoria onde miña avoa para recoller unha cousa, todo para arriba en direccion a Santiago non sen antes saudar a Martin! o cal parece que se sorprendeu un pouco de verme. Todo ia uns 45 kilometros e xa estaba case en Roxos e foi pasar a casa de Fer e virme a auda enriba...como chovia!non podia ver nada e claro se paro...asique a poñer o chuvasquero en marcha ante a perplexidade de dous amables garda civiles.

Asi valoro o dia de oxe con un 6. Non estuben nada mal, solo foron 60 kilometros pero moi condicionado polo vento en contra e a choiva pero mais o vento, asi e todo non ai excusa!
mañan a correr que teño moi molladas as zapatillas jejejej

para mi unico segudidor, un piropo de mi madre:
al apuntarme a los soplaos me dijo mi madre: "Va alguno de tus tios?" "no mama" "Va Fernando" "Creo que si" "Entonces puedes ir" Fer eres mi tercer tio macho!!!!

PS

Obxetivo 2010

Como si do Plan ADO se tratase xa teño pensado o calendario 2010.
este ano vai todo planificado a ver se asi saco algo de fisico.
Estarei forte para ese Criterium do señor Jorge no mes de marzo e como nona nosa marcha en Abril no que non descarto ir aos Anxeles unha semana antes e facela enteira toda unha semana solo para poder ganar. E como novidade eu Rodrigo Cerviño Montero levarei o dorsal 1863 na IV Edición dos 10.000 del Soplao!164 kilometros de puro MTB para mis piernas para o que tendrei que entrenar moito e moi moi duro. Este ano ten que ser o meu ano de despunte que solo se escoite: "Puto Pequeno non hai queno o colla". Pero non basta con escribilo ou soñalo, hai que curralo moito entrenar horas e mais horas, dia si dia tamen, coller peso a base de entrenar desarrollar todo o meu potencial e asi solo pensar: "Oxe tamen chego eu o primeiro". Na miña mente esta ganar, solo ganar por poderio fisico. Pero tempo ao tempo todo chegara como me di meu padriño. E para finalizar a ver si Fer me permite acompañarle en esa super ruta que tiene planeada Bertamirans-Manzaneda que ten moi boa pinta asi para optimizarme.

E todo esto e letra o resto dictarao o tempo!Entrenar e xenio e resto vira solo!!!!!


Saludos PS

Xenio!!!

Cambio o titulo de "sensaciones" polo de xenio jejeje.
Pois ben este domingo fumos subir as antenas Scala. Eu solo as subira duas veces: a primeira foi en decembro de 2007 e foi un completo desastre xa que tardei minimo hora e pico en chegar arriba; vamos para olvidar, pero doi na segundo na que sufrindo como un capullo e collendo uns metros de ventaxa logrei chegar en 3ª posición facendo unha moi boa ascension. Pero este domingo xa non era o mesmo Roi. Faltabame forza pero asi e todo non subin tan mal e do cal saco varias cousas en limpo. 1 Son un pesimo descendedor. 2 Concentrandome moito e sabendo sufrir subo moito mellor do que me espero. 3. Tou recuperando pouco a pouco a forma. Segundo os meus plans deberia estar infinitamente mellor a finales de Febreiro e agora si penso que podo ser porque non un bo escalador sabendo entrenar moito e ben e sufrindo como o que mais. Aínda me queda moito camiño por percorrer pero creo que podo avanzar a pasos de xigante como o ano pasado e chegar a marzo en moi boa forma para seguir aumentando no verán e asi afrontar novos retos, con moi entrenamiento e xenio, moito xenio!

Que os Reis Magos sexan bos con todos vos!

PS