Ante as adversidades, peito!

Pois si oxe comecei a prepararme e sain a eso das 10 menos viste da miña casiña, o certo e que o ceo estaba bastante anubrado e parecia que queria chover e asi foi, aos 5 kilometros comezou o aguacero e moito vento en contra e asi ata chegar a Carcacia onde me parou de chover. O certo q que quedei algo parvo ao ver con que velocidade se movian piñons mentres subia con as coronas do medioEsa foi a miña primeira sorpresa que non dudaria moito xa que os % me facian axfixiar o cal era de esperar. Despois camiño dos Anxeles comezou a chuviscar pero nada como o calor de tua avoa como para secarte. Despois da parada obligatoria onde miña avoa para recoller unha cousa, todo para arriba en direccion a Santiago non sen antes saudar a Martin! o cal parece que se sorprendeu un pouco de verme. Todo ia uns 45 kilometros e xa estaba case en Roxos e foi pasar a casa de Fer e virme a auda enriba...como chovia!non podia ver nada e claro se paro...asique a poñer o chuvasquero en marcha ante a perplexidade de dous amables garda civiles.

Asi valoro o dia de oxe con un 6. Non estuben nada mal, solo foron 60 kilometros pero moi condicionado polo vento en contra e a choiva pero mais o vento, asi e todo non ai excusa!
mañan a correr que teño moi molladas as zapatillas jejejej

para mi unico segudidor, un piropo de mi madre:
al apuntarme a los soplaos me dijo mi madre: "Va alguno de tus tios?" "no mama" "Va Fernando" "Creo que si" "Entonces puedes ir" Fer eres mi tercer tio macho!!!!

PS