....balas de fogueo

Despois de meses sen escribir da miña vida...volvo as andadas aqui no Blog!
Bueno pois resumindo pouco, despois do de patorras e tal e cual, caida grave e semirecuperacion chega a I Marcha Btt OEA e dudo do meu potencial, tonteria, estaba mellor do que pensaba xa que acabei como novo e marqueime unha gran subida!E que dicir da marcha, senon outra cousa que IMPRESIONANTE!E bueno o tempo pasa e mais entrenos cada dia intento facelos mais duros, mais km subidas pensando xa no temido e esperado Soplado, perdo un par de kilos, todo normal 67 kilos 4 por debaixo do normal nun ciclista da miña estatura pero ben, e derrepente certo dia pola mañan me despertan e ofrecenme traballo...que esta primeiro bici ou cartos?a segunda obviamente e con un horario de merda se me joden os entreno sa falta de nada para o soplao!Certo dia indo buscar a bici de monte para prepararme o domingo antes do soplao, atopome a parella do TEAM, Oscar e Jory e convenceronme para ir con eles a facer os 3 picos, e sentime super comodo e ben e dando algo de guerra hehehe!que gran mañan esa si señor!E chega o dia D, camiño de Cantabria para a miña 1ª Grand Boucle, e entre risas e tal pasa a tarde e chega a noite...nervios que se calmana con chamadiñas as tantas a certa persoa importante o cal calma, pero minutos despois as dubidas medraban e o non vou poder ocupaba toda a miña cabeza, e claro un ataque de ansiedad e o mais normal nestos casos e asi foi. Mañan do dia D e rumindo, calor, calor, calor, subida, subida, subida e chegou un momento antes de empezar o Moral no cal me sinto raro, as pernas non me doen nin nada e estou perfecto, pero non teño forzas. Abituallamiento comer comoa un tolo e a subir, pero veñome abaixo...e claro sigo o consello de Fer (Nunca che estarei o suficientemente agradecido polo que fas por min) e abandono no km 80 ou asi xa vedes lectores que noxo de ciclista. Pero nada con ganas de volver moito mais preparado e con mais cabeza que é o que me fallou sempre. E nada semana de descanso e o domingo seguinte, subida as Paxareiras baixo a choiva suave e neboa, e vexome ben e subo como se me ardera o cu pero dosificando que ai que chegar a casa e con intencion de calar aos que decian que oxe non taba fernando nin carmen para levarme de volta jejejje, chego 3º e a moita honra!Si señor un bo dia que me fixo esquecer o mal dia do Soplao pero a espiña está aí ainda oxe,e tal.
E bueno dende aquela volta a non entrenos e mais fallos de olla, e animome a volver a IV EDR e tamen moi ben ainda que ao final por ratos sufrin un pouco (baixa forma), e fai un domngo con Oscarito na bici de carretera super pajaron, ainda que eso parecia mais unha aguia real! pero bueno este domingo é a crono escalada e coñecendome sei que podo facer un 5º posto xa que teño cualidades que de explotar, algun dia faran de min un bo ciclista e quizais mellor persoa do que son!


Un saudo meus lectores!!!!!!

E gracias Fer e Carmen no Soplao e a todos os OEA´S polo animos!